Vanmorgen zag ik het weer. Een oude hond, niet meer goed te poot, die over het zebrapad werd getrokken door zijn baasje. Ik kan dan niet anders dan bedenken of het niet bij mensen opkomt hoe die hond zich moet voelen. Stel je voor dat je als oude dame of heer zo door de gangen van het rusthuis wordt gesleurd op weg naar het toilet of de eetzaal. Geef je oudje toch de tijd. Laat hem genieten van zijn wandelingetje. Gun het hem om op zijn tempo zijn plasje te gaan doen en hier en daar een beetje te snuffelen.
Het zijn overigens lang niet alleen de seniors die gedwongen worden in te hoog tempo mee te wandelen met hun gejaagde baasje. Hoewel het al een stuk kouder is en warmte dus geen rol meer speelt, zie ik kortsnuitrassen hijgend en proestend achter hun baasje aan sleffen. Honden die mankend hun eigenaar proberen te volgen. Kleine hondjes op korte pootjes die moeten rennen om het tempo van hun baasje met zijn lange benen bij te houden. En wat te zeggen van die puppy's die van kleinsaf moeten rennen en letterlijk afleren om al stappend de wereld te verkennen, die het afleren om te snuffelen? Die leren dat wandelen gelijk staat aan tempo maken. Straks, als hij groter is en voor je uit aan de lijn trekt, sta je vast niet stil bij het feit dat je het hem zelf ongewild hebt aangeleerd...
Lieve mensen, kijk alsjeblief naar je hond. Neem je tijd voor jullie wandelingetje. Maak er een moment van jullie samen van, met aandacht voor elkaar. Vertrek iets eerder, stop die smartphone even weg. Kijk, voel, beleef en geniet.
Comments